ΑΠΟΨΗ

“Να Τηρώ τους Νόμους και το Σύνταγμα της Χώρας μου”.

(Είναι μια παράγραφος από τον όρκο που δίνουν αναλαμβάνοντας έργο οι πολιτικοί μας!!)

Η δική μου υποχρέωση, σαν πολίτης ήταν και είναι να είμαι υπάκουος στους νόμους της πολιτείας, να δουλεύω τίμια, να πληρώνω τις οφειλές μου προς το κράτος… Έτσι με δίδαξε ο Αείμνηστος πατέρας μου, και αυτό δίδαξα στο παιδί μου, και θα διδάξω και στα εγγόνια μου, να κάνουν το ίδιο...
Αυτό έκανα μια ζωή, κι ενώ θα έπρεπε να είμαι Ευχαριστημένος και Ήσυχος με τη Συνείδηση μου, Νοιώθω σαν ΗΛΙΘΙΟΣ και έχω ΤΥΨΕΙΣ, οργή, και αγανάκτηση, με τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην χώρα μας!!!
Κι όσοι λένε ότι το κίνημα των «Αγανακτισμένων» ξεθύμανε πλανώνται οικτρά… έρχεται και πάλι, κι αυτή τη φορά πιο δυνατό και πιο οργισμένο. Η μεγάλη κρίση και τα πρόσθετα μέτρα είναι μπροστά μας, η ανασφάλεια κατάντησε καθημερινό φαινόμενο, συγκάτοικος της ανεργίας. Πώς να μην αγανακτείς; Κι αν κάποιοι νόμισαν ότι διέλυσαν το κίνημα των αγανακτισμένων, διώχνοντας μπροστά στα φώτα της τηλεόρασης (που επιδεικτικά έλειπε το προηγούμενο διάστημα) ορισμένους περιθωριακούς και εγκάθετους της εκάστοτε εξουσίας που είχαν σκοπό να χαλάσουν το προφίλ των υπολοίπων, είναι βαθιά νυχτωμένοι!!!
Γιατί, αν είχαν κάνει τον κόπο να πάνε εκεί, στην πλατεία Συντάγματος τις προηγούμενες ημέρες, θα έβλεπαν ότι κι εμείς: Οι «αγανακτισμένοι» ήταν πατέρες και παιδιά, γυναίκες και μωρά, παπάδες
και δάσκαλοι, απλοί καθημερινοί άνθρωποι με καθημερινά προβλήματα. Ήταν ένα υγιές – αγανακτισμένο αλλά υγιές – σύνολο ανθρώπων που είχαν επιλέξει να διαμαρτύρονται χωρίς βία, οργανωμένα, πολιτισμένα… Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τα όσα είδαμε οι ίδιοι στον χώρο, τις διάφορες μορφές αυτοοργάνωσης, την τάξη και την καθαριότητα που επικρατούσε παντού.
Συγκρότηση ομάδων καθαριότητας, ομάδων ιατροφαρμακευτικής υποστήριξης, νομικής υποστήριξης και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Προσφερθήκαμε να δώσουμε κάποια χρήματα για βοήθεια, κάτι που δεν έγινε δεκτό, προσφέραμε λοιπόν εθελοντική εργασία. Μια μικρή κοινωνία που λειτουργούσε και πάλευε για την κοινωνία!!!
Κι αν σήμερα δεν είναι εκεί, στην πλατεία Συντάγματος, μην πλανιέστε, βρίσκονται ΠΑΝΤΟΥ, σε κάθε σπίτι σε κάθε πλατεία. Γιατί ο κόσμος βλέπει την Ελλάδα του σήμερα να μαστίζεται από την ανεργία, αγαθά όπως τα σχολεία και τα νοσοκομεία να συρρικνώνονται και να υποβαθμίζονται, καταστήματα να κλείνουν, μια ολόκληρη νέα γενιά να μένει στους δρόμους. Οι τράπεζες, αχ αυτές οι τράπεζες… Έδιναν απλόχερα δάνεια και κάρτες, για κατοικία, αυτοκίνητα, διακοπές, ότι ζητήσει η ψυχή μας… τώρα τα θέλουν όλα πίσω, με τους τόκους, την ψυχή μας!!! Κατώτερος μισθός 668 ευρώ κι όποιος αντέξει!!! Εργασιακός μεσαίωνας εν έτος 2011!!!
Δεν μας έφταναν τα προβλήματά μας, θέλουν να επιτρέψουν και το «ΧΑΣΙΣ». Μόνο αυτό μας απασχολούσε…. Δεν θα διώκεται ο χρήστης λένε, μόνο ο έμπορος!!! Και που θα το βρίσκουμε όλοι εμείς που θα το θέλουμε παρακαλώ; Θα το καλλιεργούμε; Όπως την ντομάτα και τα αγγούρια; Μα τότε, και οι μανάβηδες θα γίνουν έμποροι… ίσως μάλιστα να ενταχθεί και το επάγγελμά τους σε αυτά που απελευθερώνονται… Μα τι θέλουν τελικά πραγματικά; Έναν λαό μαστουρωμένο, χωρίς θέληση, για να περνούν τα όποια μέτρα θέλουν χωρίς αντίσταση; Δεν είναι και τόσο μακρινό το παράδειγμα της Αργεντινής: Εκεί, ένα νέο ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ έκανε την εμφάνισή του στο απόγειο της κρίσης (βλέπε ΔΝΤ), ένα πάμφθηνο ναρκωτικό που εξαπλώθηκε αστραπιαία σαν πυρκαγιά, το «ΠΑΚΟ»!!! Γέμισαν όλοι οι δρόμοι με «ΠΑΚΟ», πάκο για όλους, νέους μα και παιδιά!!! Να μην είναι σε θέση η πιο παραγωγική τάξη να είναι πραγματικά «παρούσα», να αγωνιστεί για τα δικαιώματά της. Για εκείνη την κρίση επέλεξαν να δώσουν το ΠΑΚΟ στην ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, θέλουν τώρα το ΧΑΣΙΣ για την ΕΛΛΑΔΑ. Συμπτωματικό και Τυχαίο; Αναρωτιέμαι….
Κι αν δεν θέλουμε να σταματήσουμε τις συγκρίσεις με το τι έγινε στην Αργεντινή, ας συνεχίσουμε με την αναφορά στον τότε πρόεδρό της «Νέστωρ». Έναν άνθρωπο που κατάφερε να δώσει ελπίδα και αξιοπρέπεια σε ένα λαό που είχε φτάσει στον πάτο. Ένα άνθρωπο που πέρασε στην Ιστορία ως ο Πρόεδρος που κατάφερε να βγάλει την Αργεντινή από την κρίση. Στον πάτο κι εμείς πλησιάζουμε (αν δεν είμαστε ήδη μέσα!!!). Για μας, υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος;
Να γιατί οι «Αγανακτισμένοι» δεν έχουν χαθεί: Γιατί δεν βλέπουν να υπάρχει κάποιος που θα οδηγήσει την Ελλάδα έξω από την κρίση….
Να γιατί υπάρχουν «Αγανακτισμένοι»: Γιατί ακούνε τις αλήθειες, όπως τις δηλώσεις της Λιάνας Κανέλλη, βουλευτή του Κ.Κ.Ε. στην τηλεόραση του Alpha: «Ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα στοιχίζει στην Ελλάδα ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Ντραφούρ!!!». «Ένα τανκ στοιχίζει 330 εκατ. δρχ. στην Ολλανδία, ενώ το ίδιο τανκ στοιχίζει 1 δις 100 εκατ. στην Ελλάδα». «Από το 1950 μέχρι σήμερα, 58 δισεκατομμύρια ευρώ χάθηκαν από τα ταμία!!!».
Ακόμα αναρωτιέστε που πήγαν τα χρήματα;
Και για τα παραπάνω υπάρχει ηχητικό ντοκουμέντο…
Δεν ξέρω πως θα νοιώθατε εσείς, αν βλέπατε ένα νέο 33 -45 χρόνων, να προσπαθεί να κρύψει τα δάκρυα του και να λέει με παράπονο.. «Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι έφταιξα. Δεν έκλεψα, δεν παρανόμησα, δεν είμαι τεμπέλης, θέλω δουλειά. Θα έλθει ώρα που δεν θα έχουμε να πληρώσουμε ούτε το ρεύμα. Ψάχνω για καμιά δουλειά, τίποτα… Ποιο είναι το μέλλον μας;»
Αυτός ο νέος είναι ο γιός όλων μας κύριοι!!! Πως νοιώθετε;
Άνεργος, χωρίς ελπίδα και με σκοτωμένα τα όνειρά του, την στιγμή που άλλοι έχουν τη δυνατότητα να βολεύουν τα… δικά τους παιδιά, έξω από τη διαδικασία του ΑΣΕΠ!!! Το μόνο που ως φαίνεται δεν επηρέασε στα εργασιακά η κρίση… ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ!!!!
Να πως από μια σφιγμένη γροθιά, ή απ’ τα δύο δάκτυλα ανοικτά, που είναι το σύμβολο νίκης, φτάσαμε στην (αγανακτισμένη) μούντζα!!!
Είναι η μούντζα του απλού πολίτη, προς όλους αυτούς που έφεραν την κοινωνία στο όριο της φτώχιας, την Ελλάδα στο όριο της χρεοκοπίας. Είναι η μούντζα του κόσμου που δεν άντεξε, αγανάκτησε, αναγκάστηκε και βγήκε στους δρόμους να βροντοφωνάξει «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ», βάλτε κάποιον φυλακή!!!
Κι όσο αυτοί θα είναι έξω από την φυλακή, εκεί έξω θα είναι και οι αληθινοί αγανακτισμένοι… να το θυμούνται!!!!

Φωτογραφία, από την στιγμή που ο Μαυρογιαλούρος, μουτζώνει τον εαυτό του… Αργότερα, είχε την ευαισθησία όταν έμαθε τι γινόταν να παραιτηθεί. Στο σήμερα, για την κατάντια του τόπου, δεν υπάρχει κανείς με τέτοιες ευαισθησίες;;
Ε ρε πως θα ήθελα τώρα έναν Μαυρογιαλούρο, να πλακώσει στις γροθιές και στις κλωτσιές τα σημερινά golden boys και άλλους πολλούς γενικώς... Αυτούς που κατάκλεψαν αυτό το τόπο...

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ